მცირე ცნობარი:
ზედაზენი_ მთა საგურამოს ქე
დზე, 1178 მ.
ზადენის კერპი_ადრეული ეპოქა.
ზედაზნის მონასტერი_დაარსებული VI საუკუნის 40-იან წლებში ასურელი მამის იოანე ზედაზნელის მიერ (განათლება ანტიოქიაში მიიღო).
საქართველოში სამონასტრო ცხოვრების აღორძინების ხანა მოიხსენიება ღირსი იოანე ზედაზნელისა და მისი თორმეტი მოწაფის სახელებთან ერთად: აბიბოს ნეკრესელი, ანტონ მარტყოფელი, დავით გარეჯელი, ზენონ იყალთოელი, თადეოზ სტეფანწმიდელი, ისე წილკნელი, იოსებ ალავერდელი, ისიდორე სამთავნელი, მიქაელ ულუმბოელი, პიროს ბრეთელი, სტეფანე ხირსელი და შიო მღვიმელი…
სამოგზაუროდ დალიმ მიგვიწვია. ავტომო
ბილი ერთი დარბაისელი კაცის ეზოსთან დავტოვეთ… ფეხით გაგიჭირდებათო, გაგვაფრთხილა მან. მაგრამ ჩვენ ისე ვიყავით განწყობილი, როგორც ვაჟა-ფშაველამ დაგვმოძღვრა: ”სული გასუქდეს ბევრად სჯობს, ვიდრე გასუქდეს ლეშია!”
ჰოდა დავიძარით… მონაწილეობდნენ:
დალი ბაჯიაშვილი, ცირა გოგეშვილი, რამაზ ბაჯიაშვილი, გზად დამგზავრებული მომხიბლავი გოგონები, უნივერსიტეტის სტუდენტები: თეო და თამუნა, ცნობილი ქართული ნაგაზის ”სიმბას” პირდაპირი შთამომავალი ”ბურუსა” კეთილმოსურნე მეთვალყურეებითურთ, და ”მემატიანე” ჯუანშერი…
ზედაზენის გზაზე …
გზნებამ ლაღად ამოზრდილმა წინაპართა ფარზე
გვიმეგზურა, გვიმეგობრა ზედაზენის გზაზე,
ტყის მშვენებით მოხიბლულნი აღმართს მივეძალეთ,
სილურჯეში, თეთრ ღრუბლებთან სწრაფვა განვიახლე…
ზღაპრულ ფერთა ჰარმონიამ სხვა ოცნება ქარგა,
ცად გამოკრთა ნატერფალი ღირს ასურელ კაცთა,
გამახსენდა დრო წარსული, ჭაბუკთ რაც გადაგვხდა,
როს ტაძრამდე ვიპაექრეთ პოეტურმა დასმა…
აღარ მივდევ მე იმ სევდას, მაქვს მომავლის განცდა,
თუმც ასაკი მომეძალა, ვერ დავუშვებ ფარდას,
ჩემს სპექტაკლში, ჩემი სცენა უფრო მწველი გახდა,
იმ ოცნებას ვერ ვეშვები სიზმარში რომ ახდა…
ფიქრმა ლაღად ამოზრდილმა წინაპართა ფარზე,
ტაძრის კედლებს მიგვაახლა, თავნი მოვიმდაბლეთ,
ლექსის სიბრძნე გურამიშვილს აეზიდნა ცამდე,
ვილოცე და გულს მივენდე, სული დავიამე…
მერე უკან გამოვბრუნდით, მცხეთას შევიარეთ….
18.10.2008წ.
Комментариев нет:
Отправить комментарий